Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Żaganiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Ż., dnia 12 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy w Żaganiu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący : sędzia SR Sylwia Popko

Protokolant:st.sekr.Marta Banach

po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2017 r. w Żaganiu

sprawy z powództwa J. M. (1)

przeciwko I. M.

- o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego

I.  ustala, że obowiązek alimentacyjny powoda J. M. (1) wobec pozwanej I. M., wynikający z wyroku Sądu Rejonowego w Żaganiu z dnia 21.01.2015r. w sprawie III RC 468/14 w kwocie 200 zł miesięcznie, ustał z dniem 25.01.2017r.

II.  powództwo w pozostałym zakresie oddala

III.  nie obciąża pozwanej kosztami procesu

Sygn. akt III RC. 421/16

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2016 roku do Sądu Rejonowego w Żaganiu wpłynął pozew J. M. (1) przeciwko pozwanej I. M., w którym powód domagał się ustalenia, że jego obowiązek alimentacyjny wobec pozwanej, nałożony wyrokiem Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z 18.12.2013r. w sprawie I2C 389/13, utrzymanym w mocy przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu orzeczeniem z 10.07.2014r. w sprawie IACa 445/14, obniżony przez Sąd Rejonowy w Żaganiu wyrokiem z 21.01.2015r. w sprawie IIIRC 468/14, utrzymanym przez Sad Okręgowy w Zielonej Górze w dniu 03.07.2015r. w sprawie ICa 356/15, ustał.

W uzasadnieniu pozwu, powód podał, że obecnie nie może alimentować byłej żony. Jego stan zdrowia nie pozwala mu na podjęcie jakiejkolwiek pracy, utrzymuje się z zasiłku dla bezrobotnych, jest w trudnej sytuacji materialnej, pozostając we wspólnym gospodarstwie domowym z posiadającą orzeczenie o niepełnosprawności konkubiną i jej dziećmi. W ocenie powoda sytuacja pozwanej jest dużo lepsza, gdyż od 2014 roku pracuje ona , samodzielnie zajmuje mieszkanie wchodzące w skład majątku dorobkowego stron, może też osiągać dodatkowy dochód z tytułu wynajmowania kiosku gastronomicznego.

W odpowiedzi na pozew, pozwana I. M., wniosła o oddalenie powództwa w całości, podnosząc, że od czasu ostatniej sprawy nie zmieniła się sytuacja stron, powód przez cały czas uchylał się od pracy i lekceważył pozostałe obowiązki rodzinne, zrzucając ciężar utrzymania rodziny na pozwaną. Pozwana podnosiła możliwość zatrudnienia się powoda jako kierowca lub mechanik i osiągania z tego tytułu wysokich dochodów. Wskazywała ona , iż powód , a właściwie jego matka, która jest rzeczywistą inicjatorką postępowań sądowych , zmierza do poprawy komfortu własnego funkcjonowania, wyolbrzymiając sprawy związane ze swoim zdrowiem na potrzeby niniejszego postępowania. Pozwana podnosiła, iż również posiada orzeczenie o niepełnosprawności, niemniej nie uchyla się od pracy, usiłując zarobić na własne utrzymanie i niezbędną pomoc dla mieszkającej z partnerem, ale nie mającej własnych dochodów córki.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Powód J. M. (1) i pozwana I. M. w dniu 24.04.1993 r. zawarli związek małżeński. Z tego związku pochodzi pełnoletnia córka stron K. M., ur. (...) w S..

W dniu 14 marca 2013 r. I. M. wystąpiła z pozwem o rozwód wnosząc o rozwiązanie małżeństwa z winy pozwanego. Wyrokiem z dnia 18 grudnia 2013 r. Sądu Okręgowego w Zielonej Górze, w sprawie I 2C. 389/13, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu, z dnia 10 lipca 2014 r., rozwiązano małżeństwo I. M. zawarte z J. M. (1), przez rozwód, z winy J. M. (1) i zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 300 zł miesięcznie tytułem alimentów.

W trakcie tego postępowania ustalono, że J. M. (1) w 2000 r. uległ wypadkowi w pracy, w wyniku którego doznał urazu kręgosłupa i przepukliny. Przez ok. 3 lata otrzymywał świadczenie powypadkowe w wysokości ok. 500 zł miesięcznie. Orzeczenie o niepełnosprawności w zakresie umiarkowanym otrzymał do 2017 r. Z uwagi na uraz kręgosłupa miał utrudnione możliwości w znalezieniu pracy. Natomiast I. M. w 2010 r. straciła pracę, chciała założyć własną działalność gospodarczą i w tym celu strony zaciągnęły kredyt na potrzeby tej działalności. J. M. (1) od 2012 r. pracował jako ochroniarz i z tego tytułu osiągał wynagrodzenie w kwocie ok. 1.300 zł miesięcznie. Po rozstaniu stron, zamieszkał wspólnie z nową partnerką. Wynajmowali wówczas mieszkanie za kwotę ok. 600 zł miesięcznie, a pozwany na córkę przekazywał kwotę 300 zł miesięcznie. W chwili orzeczenia rozwodu konkubina pozwanego nie pracowała. I. M. była zatrudniona do 14 lipca 2013 r. na stanowisku księgowej z wynagrodzeniem w kwocie 3.250 zł brutto. Stosunek pracy został z nią rozwiązany za wypowiedzeniem przez pracodawcę, z uwagi na jego problemy finansowe. Do 31 maja 2012 r. posiadała również orzeczenie o stopniu niepełnosprawności w stopniu lekkim, ale wystąpiła ponownie z wnioskiem na komisję lekarska orzekającą o stopniu niepełnosprawności. W chwili orzeczenia rozwodu była osobą bezrobotną z prawem do zasiłku w kwocie 711 zł miesięcznie. Mieszkała wraz z córką, a miesięczne koszty utrzymania mieszkania i dziecka wynosiły ok. 2.400 zł. Spłacała samodzielnie kredyt z ratą w kwocie 283 zł, zaciągnięty przez strony na rozpoczęcie działalności gospodarczej.

Dowód: akta I2C 389/13 SO w Zielonej Górze ( m.in. wyrok SO w Zielonej Górze i wyrok SA w Poznaniu z uzasadnieniami, odpis zupełny aktu małżeństwa , odpis skrócony aktu urodzenia, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności , zeznania stron )

W dniu 13 października 2014 roku J. M. (1) wystąpił do Sądu Rejonowego w Żaganiu z żądaniem ustalenia wygaśnięcia jego obowiązku alimentacyjnego wobec byłej żony. Ustalono wówczas, iż nadal pracował on jako ochroniarz, z wynagrodzeniem w kwocie ok. 1.650 zł brutto miesięcznie, ale z uwagi na to, że z kwoty tej potrącane były przez komornika alimenty na pozwaną, otrzymywał kwotę 807 zł miesięcznie. Na pełnoletnią córkę K. płacił dobrowolnie kwotę 300 zł miesięcznie. Nadal cierpiał on na powypadkowy zespół bólowy kręgosłupa, leczył się także na inne schorzenia. W związku z brakiem środków pozostawał pod opieką wyłącznie lekarza rodzinnego. Stałych leków nie przyjmował, jedynie w razie bólu zażywał środki przeciwbólowe. Razem z bezrobotną konkubiną prowadził wspólne gospodarstwo domowe. Opłaty za lokal mieszkalny wynosiły wówczas 99 zł – czynsz, 16 zł – woda, 106 zł – energia, 20 zł – wywóz nieczystości, opłaty za gaz, Internet (ok. 100 zł), telefon (30 zł) oraz telewizję (ok. 100 zł). Powód spłacał również kredyt z ratą w kwocie 330 zł miesięcznie, zaciągnięty na bieżące potrzeby. Konkubina otrzymywała na trójkę małoletnich dzieci z poprzedniego związku świadczenia z Ośrodka Pomocy (...) w S. (3.313 zł przez okres 3 miesięcy).

Dowód: akta IIIRC 468/14 SR w Żaganiu ( zaświadczenia o zarobkach -k.27,102,103,105-106, potwierdzenia wpłat -k.27,110-113, zaświadczenia z (...) w S. k.28,108, decyzja Starosty (...) k.29, zaświadczenie lekarskie k.107, zaświadczenie z PUP w Ż. k.109,- zeznania powoda J. M. (2) k.116 tamże)

I. M. w grudniu 2014 r. podjęła pracę na czas nieokreślony u poprzedniego pracodawcy i z tego tytułu otrzymywała wynagrodzenie w kwocie 1.808 zł netto miesięcznie. Nie posiadała aktualnego orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, ale nadal leczyła się m.in. na bóle kręgosłupa i na nadciśnienie. Na leki wydawała ok. 80 zł miesięcznie. Mieszkała wraz z uczącą się córką w mieszkaniu stron, które nadal było współwłasnością obojga byłych małżonków. Koszty utrzymania lokalu wynosiły 310 zł miesięcznie - czynsz, 41 zł za 6 m-cy – woda, 42 zł – podatek od nieruchomości, 58 zł – gaz, 65 zł – energia. Pozwana opłacała także telewizję kablową (35 zł), ubezpieczenie mieszkania (64 zł składka), telefon (75 zł) i Internet (55 zł), spłacała kredyt z ratą w kwocie 106 zł miesięcznie, a także zobowiązanie kredytowe, zaciągnięte na prowadzenie działalności gospodarczej. Samodzielnie spłaciła również zadłużenie mieszkania.

Wyrokiem z 21.01.2015r. obniżono ratę alimentacyjną obciążającą J. M. (1) wobec I. M. do kwoty 200 zł miesięcznie.

Dowód: akta IIIRC 468/14 SR w Żaganiu ( zaświadczenie o zarobkach k.96, kopia umowy o kredyt wraz z harmonogramem spłaty k.42-48, kopia korespondencji z (...) Spółdzielnią Mieszkaniową k.50-53,57-59, informacja o wysokości opłat za mieszkanie k .60,61, kopie przelewów k.54-56,71-95, decyzja w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości k.62, rachunki i faktury k.63-69, kopia polisy k.70, zaświadczenie lekarskie k.11, zeznania pozwanej I. M. k.116, wyrok z 21.01.2015 r . tamże).

Obecnie I. M. nadal pracuje w firmie (...) Sp.z o.o. jako pracownik biurowy, zarabia średnio 2.100 zł netto. Posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, ważne do 31.07.2020r. Nie wymaga ona stałej ani długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby, ale wskazane jest korzystanie z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji. Kontynuuje ona leczenie u lekarza rodzinnego z powodu nadciśnienia tętniczego, systematycznie zażywa leki na nadciśnienie oraz przeciwbólowe na kręgosłup, wydaje na leki ok. 100 zł miesięcznie. Ponadto leczy się okulistycznie z powodu pogarszającego się wzroku, wizyta lekarska kosztuje ją 70 zł. Nosi ona szkła korekcyjne, za które we wrześniu 2016r. zapłaciła 830 zł. Nadal zamieszkuje ona- samotnie, od czasu wyprowadzki jej córki do partnera - w S., w dotychczasowym mieszkaniu, za które płaci 350 zł miesięcznie, za gaz około 30-40 zł miesięcznie, za prąd ok. 70 zł miesięcznie, a dodatkowo podatek od nieruchomości 60 zł rocznie, ubezpieczenie mieszkania 100 zł rocznie. Poza tym opłaca ona internet kwotą 100 zł miesięcznie, telefon-ok.100 zł miesięcznie, spłaca też kwotami po 250 zł miesięcznie kredyt zaciągnięty w wysokości 7.500 zł na pomoc dorosłej córce i jej usamodzielnienie się. Do spłaty pozostały jeszcze 4 raty kredytu zaciągniętego przed laty na działalność gospodarczą. I. M. stanęła też przed koniecznością zaciągnięcia kolejnego zobowiązania pieniężnego, by spłacić byłego męża w związku z zawartą 27.04.2017r. ugodą sądową, na mocy której zajmowany dotychczas przez nią lokal mieszkalny w S. przy ul. (...) przeszedł na jej wyłączną własność. Na mocy tejże ugody I. M. zobowiązała się do zapłacenia J. M. (1) do dnia 22.05.2017r. kwoty 20.000 zł tytułem spłaty jego udziału w majątku dorobkowym. I. M. jest również wyłączną właścicielką nieużytkowanego obecnie kiosku , za który miesięczny czynsz wynosi 200 zł, podatek 60 zł kwartalnie, prąd ok. 70 zł miesięcznie.

Dowody: zaświadczenie o zarobkach- k.39, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności- k.40, faktury- k. 41-43, dokumentacja medyczna- k. 44, 83-99, historia rachunku bankowego –k. 47-51, odpis ugody w sprawie INs 75/17- k.116-117, zeznania pozwanej- k.114-114v. akt

J. M. (1) nadal pozostaje w związku z A. B. (1), zamieszkuje w mieszkaniu konkubiny wraz z nią i trójką jej dzieci, mieszkanie opłaca w całości A. B. (1) kwotą około 500 zł miesięcznie. Obecnie- po rozwiązaniu z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia przez dotychczasowego pracodawcę , z uwagi na pozostawanie na zwolnieniu lekarskim od 29.04.2015r. do 07.06.2015r. i od 26.06.2015r. do 14.11.2015r. oraz świadczeniu rehabilitacyjnym od 15.11.2015r. do 12.05.2016r.- J. M. (1) jest bezrobotny, otrzymuje zasiłek dla bezrobotnych, który po potrąceniach komorniczych jest mu wypłacany w wysokości 229 zł. Wysłany na badania do lekarza medycyny pracy w celu oceny przydatności do pracy w charakterze magazyniera , na stanowisku pracy dla osoby niepełnosprawnej firmie (...), został zdyskwalifikowany jako potencjalny pracownik. Poza tym nie szukał nigdzie pracy. Leczy się on u lekarza rodzinnego oraz neurologicznie. Zażywa leki uspokajające z powodu nerwobóli. Z uwagi na uszkodzony kręgosłup posiada on orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności do 30.09.2017r. Podobnie jak i I. M. nie wymaga on stałej ani długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby, ale wskazane jest korzystanie z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji. Niepełnosprawna w umiarkowanym stopniu jest również partnerka J. M. (1), która pracuje jako pracownik gospodarczy i szprotawskiej spółce (...), gdzie zarabia ok.500 zł miesięcznie. Budżet domowy zasilany jest ponadto zasiłkami rodzinnymi wraz z dodatkami z tytułu samotnego wychowywania dzieci i z tytułu wielodzietności oraz na pokrycie wydatków związanych z dojazdem do szkoły , a także świadczeniami wychowawczymi. W okresie od 01.11.2016. do 31.01.2017r. A. B. (1) pobrała z tego tytułu z (...) w S. łącznie 6.054,70 zł. W kwietniu i maju 2017r. otrzymała poza tym zasiłki celowe w kwocie po 467 zł na zakup leków i żywności dla rodziny. Sama leczy się na nadciśnienie, ma też kłopoty z tarczycą oraz kręgosłupem. Od listopada narastały również problemy zdrowotne jej córek, które matka wiąże z wilgocią panującą w mieszkaniu.

Dowody: decyzja PUP- k.14, orzeczenia o stopniu niepełnosprawności – k. 15,16, rozwiązanie umowy o pracę- k. 18, zajęcia komornicze- k. 19, 20,77,80, zaświadczenie lekarskie- k.30,81-82v., potwierdzenia wypłaty- k. 31, 79, zaświadczenia PUP- k. 32,78, zaświadczenia (...) k.33,73, paragony- k. 60-67, zaświadczenie o dochodach -k.70, zeznania świadka A. B. – k. 113-113v., zeznania powoda- k. 113v.-114 akt

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo należało uznać za zasadne.

W myśl art.60§1 kro, małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego. Jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspakajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się niedostatku (art.60§2 kro). Regulacja powyższych przepisów wprowadza zatem swoisty obowiązek alimentacyjny pomiędzy małżonkami rozwiedzionymi, do którego w zakresie nie unormowanym w art.60 kro, stosuje się przepisy o obowiązku alimentacyjnym między krewnymi.

W przedmiotowej sprawie, nie budzi wątpliwości to, że rozwód został orzeczony z winy powoda, a zatem, w świetle treści wyżej cytowanego przepisu, pozwana ma prawo domagać się od powoda dostarczania środków niezbędnych do zaspokojenia swoich usprawiedliwionych potrzeb niezależnie od tego czy pozostaje w niedostatku, zgodnie z przytoczoną powyżej regulacją ustawową obowiązek alimentacyjny małżonka wyłącznie winnego pojawia się nawet mimo braku niedostatku, jeżeli wskutek separacji lub rozwodu istotnie pogorszyła się sytuacja materialna małżonka niewinnego. Przy orzekaniu o alimentach na podstawie art.60§2 kro należy porównać sytuację, w jakiej małżonek niewinny znajduje się po rozwodzie, z sytuacją, w jakiej by się znajdował, gdyby pożycie małżonków funkcjonowało normalnie (tak SN w orzeczeniu z dnia 28 października 1980 r., III CRN 222/80, PiP 1982, z. 5-6, s. 147 i n. z glosą A. Szpunara). Natomiast, nie są w tym zakresie istotne zmiany, które nastąpiły w położeniu materialnym małżonka niewinnego w czasie między faktycznym rozejściem się małżonków a wydaniem przez sąd wyroku rozwodowego (orzeczenie SN z dnia 7 stycznia 1969 r., II CR 528/68, OSN 1969, poz. 179). Omawiając tę kwestię J. G. (Alimentacyjny obowiązek między małżonkami, s. 156) twierdzi, że przy porównaniu dwóch sytuacji materialnych należy brać pod uwagę sytuację materialną małżonka, jaką on w czasie trwania małżeństwa zgodnie z przepisami prawa powinien był mieć, a nie tę, którą faktycznie miał.

Zgodnie z treścią art.138 kro, w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Omawianym w tym przepisie zagadnieniem zajął się między innymi Sąd Najwyższy w uchwale Pełnego Składu Izby Cywilnej i Administracyjnej w dniu 16 grudnia 1987 r. (M.P. z 1988 r. Nr 6, poz. 60) w punkcie VII, w którym stwierdził, że „Potrzeby uprawnionego oraz możliwości zobowiązanego ulegają zmianie; tym samym może ulegać zmianie wysokość alimentów. Dlatego w razie zmiany stosunków zarówno uprawniony, jak i zobowiązany mogą żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego (art.138 k.r.o.). Zmiana stosunków może prowadzić do uchylenia obowiązku alimentacyjnego bądź do podwyższenia lub obniżenia alimentów. Obowiązek alimentacyjny wygasa wtedy, gdy uprawniony uzyska zdolność do samodzielnego utrzymania (art.133§1 k.r.o.)”. Następuje to również w sytuacji, gdy zobowiązany do alimentacji na skutek zdarzeń losowych utraci możliwość alimentowania uprawnionego.

Analizując sytuację powoda w aspekcie jego żądań, Sąd przyjął iż obecnie spełniły się przesłanki z art.138 kro uzasadniające uchylenie w całości obowiązku alimentacyjnego wobec pozwanej. Nie wdając się w ocenę dotychczasowego zachowania powoda, który zdradzał żonę, porzucił ją dla innej kobiety, uchylał się od swoich obowiązków domowych, nie dbał o zwiększenie swoich kwalifikacji zawodowych , które poprawiałyby jego atrakcyjność na rynku pracy jako pracownika i ułatwiłyby obecnie poszukiwania pracy (co wynika zarówno z ustaleń własnych sądu, jak i akt rozwodowych) , sąd uznał, iż obecna sytuacja powoda nie pozwala mu na samodzielne zaspokajanie własnych potrzeb życiowych, a w konsekwencji, tym bardziej, na alimentowanie byłej żony. Bez pomocy konkubiny, która de facto go utrzymuje, znajdowałby się w niedostatku. Nie ulega dla sądu wątpliwości, iż z biegiem czasu i biologicznego zużywania się organizmu pogłębiają się wszelkie ułomności i choroby, powszechnie wiadomym jest, iż wraz ze starzeniem się wzrasta zapotrzebowanie na opiekę medyczną i maleje sprawność i wydajność organizmu każdego człowieka. Z tego też powodu każdy racjonalnie myślący człowiek zawczasu winien myśleć o zabezpieczeniu na przyszłość, podnosić swoje kwalifikacje zawodowe, nie ograniczając sobie poszukiwania alternatywnego źródła zarobkowania w przypadku odpadnięcia możliwości korzystania z dotychczasowego. Nieracjonalność powoda, jego beztroska czy też lekceważenie owych zasad staranności doprowadziły go do sytuacji , w jakiej znajduje się obecnie. Zmarnowany czas w tym aspekcie jest jednak nieodwracalny, w chwili obecnej powód musi bazować na posiadanych możliwościach zarobkowania, które w gruncie rzeczy sprowadzają się w tym konkretnym przypadku do prac fizycznych. Z doświadczenia życiowego wiadomym jest natomiast sądowi, iż problemy z kręgosłupem, mogące wyłączyć człowieka z normalnego codziennego funkcjonowania, wiążące się z reguły z bardziej lub mniej nasilonymi objawami bólowymi, dyskwalifikują potencjalnego pracownika z większości prac siłowych. Potwierdzeniem tego jest przedłożona przez powoda ocena jego przydatności do pracy na stanowisku magazyniera, uwzględniającego niepełnosprawność powoda (por. k.81-82). Długotrwałość niezdolności powoda do pracy, leżąca u podstaw rozwiązania z nim umowy o prace na podstawie art. 53§1 pkt.1b kodeksu pracy przez firmę (...) , świadczy o pogłębianiu się procesu chorobowego u powoda, zapoczątkowanego wypadkiem w 2002 roku.

Aktualna sytuacja pozwanej jest zdecydowanie lepsza. Dzięki własnym staraniom i swojej aktywności zawodowej jest ona w stanie zabezpieczyć obecnie swoje uzasadnione potrzeby, a nawet- jak wynika z jej zeznań- stać ją na pomoc finansową dorosłej córce, pomimo braku obowiązku alimentacyjnego wobec pełnoletniej, pozostającej w związku partnerskim, nie uczącej się córki. Analizując sytuacje stron sąd doszedł do przekonania, iż przy prezentowanym przez powoda stosunku do zasad współżycia społecznego rozwód stron nie tylko nie pogorszył sytuacji pozwanej, ale – w obecnym stanie faktycznym- wręcz ją polepszył. Obecnie pozwana nie musi utrzymywać powoda, tak jak robi to teraz jego konkubina. Wykazywane dochody powoda na poziomie niespełna 600 zł bowiem w żaden sposób nie pozwalają J. M. (1) na zaspokojenie jego potrzeb związanych z wyżywieniem, zaopatrzeniem w niezbędne leki odzież , środki higieny itp.

Sąd nie wyklucza, iż sytuacja powoda może być przez niego i jego rodzinę kreowana wyłącznie na potrzeby niniejszego postępowania-tego, że kierowany złośliwością i chęcią dokuczenia byłej żonie celowo i konsekwentnie dąży do uchylenia się od ciężaru alimentowania pozwanej. Podejrzenia sugerowane i werbalizowane wprost przez pozwaną w tym zakresie znajdują swoje uzasadnienie przy analizie poczynań powoda i jego pełnomocnika na kanwie postępowań w sprawach IIIRC 468/14 i INs 75/17, jak również w sposobie zachowania się pełnomocnika powoda względem pozwanej w toku niniejszego procesu. Widoczna niechęć byłej teściowej do byłej synowej, uzewnętrzniająca się niemal w każdym spojrzeniu , geście i słowie, posiadała tak duże natężenie, iż wpływała na procesowe funkcjonowanie pełnomocnika i wymagała interwencji przewodniczącego w ramach policji sesyjnej. Interesy pozwanej w tym jednak przypadku podlegają ustawowej ochronie. Ustawodawca nie przewidział dla obowiązku alimentacyjnego małżonka wyłącznie winnego rozpadu pożycia małżeńskiego żadnego konkretnego terminu trwania. W przypadku więc zmiany okoliczności, tzn. np. poprawy zdrowia powoda po zakończeniu niniejszego postępowania i podjęciu przez niego pracy , możliwe będzie- na żądanie I. M.- ponowne zbadanie sprawy przez sąd i niewykluczone ponowne nałożenie na J. M. (1) obowiązku alimentacyjnego w określonej wysokości.

W związku z powyższym na podstawie art. 138 kro w zw. z art.60§2 kro, Sąd w ustalonym stanie faktycznym orzekł o wygaśnięciu obowiązku alimentacyjnego powoda określonego wyrokiem SR w Żaganiu z 21.01.2015r. w sprawie IIIRC 468/14 z dniem 25.01.2017r. (pkt.I wyroku).

Z uwagi na niesprecyzowanie przez powoda , od kiedy należy datować jego żądanie, sąd przyjął ogólną regułę procesową , tj. datę złożenia pozwu. W ocenie sądu niezasadnym byłoby jednak ustalenie ustania obowiązku alimentacyjnego powoda względem pozwanej na dzień 13.12.2016r. z uwagi na – przyznany przez powoda- brak prób polubownego załatwienia sprawy czy też wezwania przedsądowego do pozwanej. W takim stanie rzeczy sąd przyjął w swoim ustaleniu datę doręczenia pozwu stronie pozwanej, tj. 25.01.2017r. , a w pozostałym zakresie powództwo oddalił (pkt.II). Na marginesie jedynie należałoby zaznaczyć, iż w niniejszym postępowaniu sąd nie mógł wypowiadać się na temat aktualności rat alimentacyjnych wynikających z obowiązku nałożonego wyrokiem SO w Zielonej Górze w sprawie I2C 389/13, ta bowiem materia była przedmiotem rozpoznania w sprawie IIIRC 468/14 SR w Żaganiu.

Mając na uwadze sytuację pozwanej- w tym jej zobowiązania względem powoda ze sprawy INs 75/17- Sąd nie obciążył pozwanej kosztami procesu na podstawie art.102 kpc (punkt III wyroku).